چگونه نمایشگر درستی را انتخاب کنیم. راهنمای کامل انواع صفحه نمایش لپ تاپ

شاید در میان سخت‌افزار هر لپ‌تاپی، نمایشگر مهمترین بخش آن باشد. نوع نمایشگر، رده کاربری لپ‌تاپ را هم تا حد زیادی تعیین می‌کند. کیفیت تصویر صفحه نمایش لپ تاپ، به عوامل زیادی بستگی دارد.

فهمیدن مفاهیم اساسی این عوامل، هنوز هم دشوار به نظر می‌آید. بعضی از عوامل را می‌شود اندازه گرفت؛ اما بسیاری نمی‌دانند این اعداد و ارقام را چگونه به کیفیت واقعی نمایشگر ربط دهند.

تراکم پیکسلی، کنتراست، میزان روشنایی، زاویه دید، تعداد رنگ و عمق رنگ مشکی از مهمترین این عوامل هستند.

این مفاهیم شاید پیچیده به نظر بیایند، ما با صرف کمی زمان، فهمیدن آن‌ها آسان می‌شود.

در این مقاله سعی می‌کنیم انواع مختلف نمایشگرهای لپ‌تاپ را با استفاده از این مفاهیم شرح دهیم. امیدوارم با خواندن این مطلب -در هنگام خرید یک لپ‌تاپ- آنچه را نیاز داریم به درستی انتخاب نماییم.

اندازه نمایشگر Screen Size

از ساده ترین مفهوم آغاز می‌کنیم. اندازه و ابعاد صفحه نمایش لپ‌تاپ،  عامل اصلی کلاس و کاربرد لپ‌تاپ است. تقسیم‌بندی دقیقی در این زمینه وجود ندارد؛ اما معمولا لپ‌تاپ‌های امروزه نمایشگرهایی با اندازه 12 تا 19 اینچ دارند.

توجه داشته باشید که نحوه محاسبه سایز هر نمایشگری قطر آن است. یعنی یک نمایشگر 13.3 اینچی، در واقع صفحه‌ای به قطر 13.3 اینچ (یا 33.8 سانتیمتر) دارد.

لپ‌تاپ های 12 تا 13.3 اینچی در دسته اولترابوک‌ها قرار می‌گیرند؛ دستگاه‌هایی که معمولا وزن و ابعاد بسیار کمی داشته و به همین جهت حمل آن‌ها آسان است. در میان این دسته کمتر می‌توان دستگاهی مناسب برای بازی یا پردازش‌های بسیار سنگین پیدا کرد.

لپ‌تاپ‌های 14 تا 15.6 را هم بخش عمده بازار را (به خصوص در ایران) تشکیل می‌دهند. بنابر سخت‌افزار لپ‌تاپ، می‌توان برای هر کاربردی مورد مناسبی را در میان این دسته پیدا نمود. از لپ‌تاپ ویژه پخش رسانه گرفته تا مخصوص بازی و یا طراحی صنعتی.

سایز 16 تا 19 اینچ به جایگزین کامپیوتر رومیزی معروف هستند. این دسته از لپ‌تاپ‌ها با توجه به اندازه و وزن زیادی که دارند، مناسب جابجایی زیاد نیستند. می‌توان لپ‌تاپ‌های گیمینگ (مخصوص بازی کردن)  قدرتمندی در این دسته پیدا کرد.

وضوح تصویر Resolution

تمام نمایشگرها از نقاط نورانی کوچکی به نام پیکسل تشکیل شد‌ه‌اند. تعداد این پیکسل‌ها در نمایشگر، عامل مهمی در وضوح تصاویر است. هرچه پیکسل بیشتر داشته باشد، تصویر شفاف‌تر است؛ البته از یک مقیاسی به بعد، چشم انسان قادر به تشخیص آن نیست؛ یا برای دیدن تفاوت، باید از فاصله بسیار نزدیک به نمایشگر نگاه کرد.

بیشتر لپ‌تاپ‌های ارزان قیمت وضوح 1366 پیکسل در طول و 768 پیکسل در عرض دارند که برابر است با ۱۰۴۹۰۸۸ پیکسل در کل مساحت نمایشگر.

وضوح واقعی تصویر در دو نمایشگر مختلف با پیکسل‌های برابر، نسبت غیر مستقیمی هم به اندازه نمایشگر دارد. چیزی که با نام «تراکم پیکسلی» عنوان می‌شود. یعنی تعداد پیکسل‌ها در واحد مساحت.

خب،  وجود ۱۰۴۹۰۸۸ پیکسل در نمایشگر 12 اینچی، کیفیت بدی نیست و در فاصله 50 سانتیمتری از نمایشگر نمی‌تواند به سادگی پیکسل‌ها را از هم تفکیک کرد.

اما در نمایشگری با سایز 15.6 اینچ و بالاتر، این تعداد پیکسل کافی به نظر نمی‌آید. در همان فاصله می‌توان پیکسل‌ها را دید که مانند نقاط نورانی هستند از هم فاصله دارند.

برای این سایز، وضوح 1920 در 1080 پیکسل مقدار مناسبی است. این وضوح به نام Full HD شناخته می‌شود.

نمایشگرهای فول اچ دی، تعادل خوبی را بین قیمت و کیفیت برقرار کرده‌اند و متداول ترین وضوح در میان لپ‌تاپ‌های میان رده و حتی گران قیمت هستند.

در لپ‌تاپ های بالا رده، برای وضوح بیشتر معمولا صفحه نمایش های با کیفیت Ultra HD استفاده می‌شود. از عنوان QHD هم برای این دسته استفاده می‌شود که خود شامل چند استاندارد مهم است که تعداد پیکسل بیشتر از 1080 عدد را در طول دارند.

برای مثال نمایشگرهای 4K معمولا دارای 3840 در 2160 پیکسل هستند؛ یعنی به تعداد دو برابر در طول، دو برابر در عرض و چهار برابر در مساحت نسبت به نمایشگرهای Full HD. این نمایشگرها بیشتر از 8 میلیون پیکسل دارند که قاعدتا هزینه ساخت بیشتر و قیمت بالاتری دارند.

وضوح متداول در نمایشگر لپ‌تاپ‌ها

کدام را انتخاب کنیم؟

باید بدانید که کیفیت نهایی یک نمایشگر نه فقط به تعداد پیکسل‌ها، بلکه به عوامل زیادی بستگی دارد که در ادامه به آن پرداخته می‌شود.

توصیه ما انتخاب نمایشگرهایی با وضوح فول اچ دی است. وضوح کمتر از این استاندارد، تصاویر شفافی را نمایش نمی‌دهد. استانداردهای بالاتر هم قیمت به مراتب بیشتری دارند. تفاوت کیفیت یک نمایشگر Full HD با یک نمایشگر 4K (با دیگر عوامل یکسان، مانند اندازه، کنتراست، روشنایی و ..) زیاد به چشم نمی‌آید؛ به خصوص در سایزهای کوچک.

میزان کنتراست Contrast ratio

کنتراست نسبت اختلاف درخشش روشنترین نقطه نمایشگر (سفید) با تاریک‌ترین نقطه (سیاه) آن است. هرچه این اختلاف بیشتر باشد، میزان تاریکی و روشنی صحنه‌ها طبیعی تر است.

اما این مقدار چگونه اعلام می‌شود؟ تقریبا هر سازنده‌ای مقیاس و نحوه اندازه‌گیری خود را دارد. هیچ ابزار ویژه و استانداردی که مورد قبول تمام سازندگان باشد برای این کار وجود ندارد. بهتر است به نظرات کارشناسان و افراد باتجربه (و البته چشمان خودتان) اعتماد کنید و نه گفته‌های خود سازنده نمایشگر.

جدا از شیوه اندازه‌گیری، معمولا دو نوع متفاوت از کنتراست اعلام می‌شود: کنتراست استاتیک (ثابت) و کنتراست دینامیک (پویا).

کنتراست استاتیک زمانی است که همزمان یک بخش بسیار کوچک از نمایشگر را به رنگ سفید و بخش کوچک دیگری را به رنگ سیاه اختصاص دهیم و میزان اختلاف روشنایی را اندازه بگیریم. این روش صحیح تر است و به عالم واقعیت هم نزدیک تر.

منظور از کنتراست دینامیک اندازه‌گیری میزان کنتراست زمانی است که کل نمایشگر به رنگ سفید، و بار دیگر به رنگ سیاه اختصاص پیدا کرده است.

کنتراست دینامیک معمولا بسیار بزرگتر از استاتیک است و بیشتر برای ترغیب مشتریان به خرید اعلام می‌شود.

برای مثال، نمایشگری با کنتراست دینامیک 1:100000000 شاید کنتراست استاتیک کمتر از 1:10000 داشته باشد.

عمق رنگ مشکی

جدا از اعداد و ارقام، نمایشگرهایی با کنتراست بالاتر، معمولا عمق رنگ مشکی را بهتر نمایش می‌دهند. هرچه رنگ مشکی در نمایشگر کم نورتر و نزدیک به مشکی واقعی باشد، تصویر طبیعی تر خواهد بود. حالت ایده‌آل آن است که در زمان نمایش رنگ مشکی 100٪، پیکسل‌ها هیچ نوری از خود ساطع نکنند؛ البته در اکثر نمایشگر ها اینچنین نیست.

کنتراست و عمق رنگ مشکی ارتباط زیادی به نوع تکنولوژی پنل صفحه نمایش دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

میزان روشنایی Brightness

میزان روشنایی، برابر است با حداکثر نوری که نمایشگر می‌تواند ساطع کند. روشنایی پنل مانیتورها معمولا بر حسب شمع بر متر مربع اعلام می‌شود (cd/m2 یا نیت). هرچه میزان روشنایی بیشتر باشد، رنگ‌ها بهتر و طبیعی‌تر جلوه می‌کنند.

زمانی که از لپ تاپ در محیط‌های روشن استفاده می‌کنید، داشتن روشنایی مناسب، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند؛ چرا که خوانایی و تفکیک رنگ‌ها در محیط روشن (مثلا زیر آفتاب) بسیار وابسته به میزان روشنایی است. همچنین معمولا روشنایی بیشتر به معنای زاویه دید بهتر هم هست.

بیشتر صفحه نمایش لپ‌تاپ‌های امروزی بین 200 تا 300 نیت روشنایی دارند. روشنایی بیشتر از 300 نیت بیانگر نمایشگر بسیار خوب و بیشتر از 500 بیشتر به معنای فوق‌العاده است.

فقط تعداد انگشت‌شماری از لپ‌تاپ‌های گران قیمت دارای روشنایی بیشتر از 500 نیت هستند. برای مثال مک بوک پرو جدید اپل دارای 500 نیت روشنایی است.

بد نیست بدانید داستان تلویزیون‌‌ها کاملا جدا است. بعضی از آن‌ها تا 1000 نیت هم روشنایی دارند!

براق یا مات

نوع پوشش پنل نمایشگر هم عامل مهمی در انعکاس و کیفیت تصویر در محیط‌های روشن دارد. گوشی‌ها و تبلت‌های هوشمند، اکثرا دارای پوشش براق هستند.

این پوشش در محیطی با نور عادی، رنگ‌ها را کمی زیباتر جلوه می‌دهد و کنتراست تصویر را هم کمی بهبود می‌بخشد؛ اما در محیط بسیار روشن، در مقایسه با پوشش مات جایی برای رقابت ندارد.

پوشش براق نور محیط را به شدت انعکاس می‌دهند و مانع از نمایش مناسب تصویر می‌شود.

فضای رنگ

در سال 1996، دو شرکت HP و Microsoft استانداری برای تعداد و نوع رنگ‌های قابل نمایش ایجاد کردند. این استاندارد sRGB نام دارد.

به تصویر نگاه کنید. فضای رنگ (color gamut) بزرگ‌تر، میزان رنگ‌هایی است که چشم انسان قادر به تشخیص آن می‌باشد. (به فضای رنگ نعل اسبی مشهور است)

مثلث داخل این فضا، همان استاندارد sRGB است. نمایشگر با این استاندارد باید قادر باشد تمام رنگ‌های داخل این مثلث را نمایش دهد.

در دنیای کامپیوتر، sRGB استانداردی قدیمی به حساب می‌آید. بیشتر نمایشگرهای امروزی قادر به نمایش 90 درصد این تعداد رنگ هستند.

برای نمایشگر‌های باکیفیت‌تر استانداردهای دیگری قابل ذکر است. مانند Adobe RGB. این استاندارد فضای رنگ (color gamut)  بیشتری دارد. البته فقط لپ‌تاپ های گران قیمت و رده بالا می‌تواند این فضای را رنگ را نمایش دهند.

مک بوک های جدید اپل وThinkPad X1 ساخت لنوو نمونه‌های از این دستگاه‌ها هستند.

نرخ نوسازی، زمان پاسخگویی و تکنولوژی‌های مربوط

نرخ نوسازی (Refresh Rate) و زمان پاسخگویی  (response time)عواملی هستند که بیشتر برای لپ‌تاپ‌های مخصوص بازی مطرح می‌شوند.

میزان آپدیت یا نوسازی تصویر در واحد ثانیه را refresh rate گویند. واحد آن هم هرتز است (Hertz). نه فقط نمایشگر لپ‌تاپ‌ها، بله بیشتر مانیتورها هم دارای نرخ نوسازی استاندارد 60 هرتز هستند.

برای بیشتر کاربردها، این نرخ مشکلی ایجاد نمی‌کند و کاملا مناسب است؛ اما ممکن است در هنگام بازی کردن، منجر به پرش تصویر شود. به خصوص در بازی با نرخ فریم بالاتر از 60. (مثلا 80 فریم بر ثانیه)

نمایشگرهای ویژه بازی، نرخ تصویر 120 هرتز یا بیشتر دارند؛ که البته بالا بردن نرخ نوسازی، منجر به افزایش قیمت تمام شده نمایشگر می‌شود.

دو شرکت NVIDIA و AMD هر کدام به طور جداگانه دو فناوری را ابداع کرده‌اند که قادر به همگام‌سازی نرخ فریم بازی با نرخ نوسازی نمایشگر است. این فناوری‌ها می‌تواند پرش تصاویر را در هنگام بازی بسیار کمتر کنند.

NVIDIA G-Sync و AMD Free Sync نام این فناوری‌ها هستند. برای استفاده از این تکنولوژی باید نمایشگر از این قابلیت بهره برده و پردازنده گرافیکی شما نیز ساخت همان شرکت باشد. یعنی برای Free Sync باید لپ تاپ شما دارای کارت گرافیک ساخت AMD باشد و صفحه نمایش آن نیز این قابلیت را پشتیبانی کند.

این دو فناوری بیشتر برای کاهش میزان پرش تصویر در هنگام بازی ها به کار برده می‌شوند و تقریبا تاثیری در زمان پخش فیلم و ویدیو ندارند. (البته تا زمان نگارش این مقاله)

Response Time

زمان پاسخگویی یا Response time مدت زمانی است که هر پیکسل مانیتور قادر است از رنگی به رنگی دیگر سویچ کند. برای سنجش این عامل، زمان سویچ پیکسل را از رنگ سفید به مشکی و دوباره به رنگ سفید اندازه می‌گیرند. این زمان معمولا چند میلی ثانیه است. مثلا 4 میلی ثانیه.

البته بعضی شرکت‌ها، روش‌های دیگری برای سنجش این میزان را به کار می‌گیرند؛ مانند زمان سویچ بین رنگ خاکستری تا خاکستری.

اهمیت زمان پاسخگویی در نمایش ویدیو با تصاویر سریع است؛ مثلا در هنگام تماشای فوتبال ممکن است حرکت توپ را همراه با سایه دنبال آن ببینید. گاهی نیز کل تصویر هم کمی تار می‌شود.

آیا واقعا این اعداد مهم هستند؟

اگر کاربرد شما از لپ‌تاپ، بازی کردن حرفه‌ای نیست، بهتر است این اعداد را در اولویت آخر قرار دهید. اکثر نمایشگرهای امروزی نرخ نوسازی و زمان پاسخگویی مناسبی برای نمایش ویدیو و … دارند.

قاعدتا اگر به دنبال خرید لپ‌تاپی قدرتمند برای بازی کردن هستید، نگاهی هم به این اعداد بندازید.

زاویه دید

یکی از مهمترین عوامل از در کیفیت صفحه نمایش لپ تاپ، زاویه دید است. زاویه دید بر حسب درجه و دو عددِ زاویه دید افقی و عمودی بیان می‌شود.

نمایشگری با زاویه دید کمتر از 170 درجه مشکلات زیادی را در نمایش تصاویر برای چند نفر دارد. در این نمایشگر ها، چشمان شما باید دید عمودی به نمایشگر داشته باشد، با تغییر زاویه دید، تصویر تاریک تر و کنتراست کمتر می‌شود.

بهتر است مانیتورها و نمایشگرهای لپ‌تاپ زاویه دیدی بیشتر از 175 درجه داشته باشند. بیشتر مانیتورهای رومیزی دارای زاویه 178 درجه افقی و عمودی هستند؛ اما متاسفانه در نمایشگر لپ‌تاپ‌ها چنین زاویه دیدی را فقط در محصولات گران قیمت و بالا رده می‌بینیم.

زاویه دید هر نمایشگری ارتباط زیادی با تکنولوژی ساخت پنل دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

انواع پنل نمایشگر

این مقوله متفاوت از دیگر عواملی است که در بالا ذکر کردیم. نوع پنل، بیانگر فناوری ساخت صفحه نمایش است. بیشتر پنل‌های امروزی در چند دسته جای می‌گیرند: TN, IPS, VA

پنل TN

نمایشگرهایی با پنل TN بخش اعظم بازار لپ‌تاپ‌ها را تشکیل می‌دهند. فضای رنگ و زاویه دید این نوع پنل، معمولا در حد متوسطی است، اما Response time خوبی دارند. قیمت این نمایشگرها کمتر از دو نوع دیگر است.

پنل IPS

کنتراست، زاویه دید و فضای رنگ بیشتر از ویژگی‌های این دسته از پنل ها است. Response time در پنل‌های IPS کمی بیشتر از پنل‌های TN است. بنابراین در لپ‌تاپ‌های مخصوص بازی، زیاد شاهد این دسته از پنل‌ها نیستیم.

قیمت نمایشگرهایی با پنل IPS بیشتر از آن‌هایی است که پنل TN دارند.

پنل VA

این نوع پنل را بیشتر در مانیتورهای رومیزی می‌توان دید و در لپ‌تاپ‌ها کمتر شاهد آن هستیم.

پنل‌های VA ترکیبی هستند از دو نوع دیگر. فضای رنگ، کنتراست، زاویه دید و Response time در حد قابل قبلی است. قیمت آن‌ها هم مابین دو نوع دیگر است.

بیشتر مانیتورهای گیمینگ امروزی از این نوع پنل استفاده می‌کنند.

OLED

پنل‌های TN، IPS و VA همگی جزئی از فناوری نمایشگرهای LCD هستند. مانیتورهای OLED کاملا متفاوت هستند و هنوز هم بخش کوچکی از بازار را تشکیل می‌دهند.

نکته مهم: لطفا توجه کنید که تمام مانیتورهایی که در ایران از آن‌ها به عنوان ال-ای-دی نام برده می‌شود، همان مانیتورهای LCD هستند که فقط نور زمینه آن‌ها ال-ای-دی است و این‌ها جز پنل‌های OLED محسوب نمی‌شوند.

مانیتورهای LCD سال‌ها است که تولید می‌شوند و اکنون نیز بیشتر نمایشگرها را (چه در لپ تاپ، مانیتورهای رومیزی، تلویزیون و حتی گوشی‌های هوشمند) از این فناوری استفاده می‌کنند.

در واقع ال-سی-دی ها فقط رنگ‌ها را تولید می‌کنند و از خود نوری ساطع نمی‌کنند و برای نمایش تصویر نیاز به نور زمینه دارند. تفاوت عمده LCD های امروزی با نسل قدیم خود، استفاده از نور پس زمینه LED به جای نور فلورسنت است.

اما پنل‌های OLED کاملا متفاوت عمل می‌کنند. در این پنل ها نور زمینه‌های وجود ندارد و خود پیکسل‌ها نور را تولید می‌کنند.

مهمترین تفاوت OLED با LCD در میزان کنتراست و عمق رنگ مشکی است. هر پیکسل OLED در زمان نمایش رنگ مشکی، می‌تواند تقریبا خاموش شود و نوری ساطع نکند؛ این به معنای تولید رنگ مشکی نزدیک به عالم واقعیت است. زاویه دید این پنل‌ها هم معمولا بسیار خوب است.

سامسونگ و ال جی پرچمدار تولید این دسته از پنل‌ها هستند. اما تا به امروز پنل‌های OLED بیشتر در گوشی‌ها و تبلت‌ها استفاده شده است و دلیل آن نیز هزینه تولید بسیار بیشتر در پنل‌های بزرگتر، نسبت به پنل های LCD است.

البته دلیل دیگری را نیز می‌توان عنوان کرد. بعضی از کارشناسان معتقند که این دسته از پنل‌ها عمر کمتری نسبتی به ال-سی-دی ها دارند؛ آن هم در پنل‌ها بزرگ مانند مانیتورهای رومیزی و تلویزیون‌ها.

در صفحه نمایش لپ تاپ ها ا نیز کمتر شاهد استفاده از پنل‌های OLED هستیم و هنوز هم پنل‌های LCD بخش بزرگتر بازار را در دست دارند.

نمایشگر لمسی یا غیر لمسی

بعضی از لپ‌تاپ ها از نمایشگرهای حساس به لمس استفاده می‌کنند (Touchscreens). کنتراست، فضای رنگ، روشنایی، زاویه دید و دیگر عوامل، ربطی به لمسی بودن یا نبودن نمایشگر ندارد.

انتخاب و استفاده از این نمایشگرها کاملا بستگی به کاربرد آن دارد.

باید بگویم (نظر شخصی نویسنده)، لپ‌تاپ‌های لمسی زیاد جالب به نظر نمی‌آیند. اصولا بیشتر لپ‌تاپ ها برای استفاده از انگشت تان دست یا قلم طراحی نشده اند. اندازه و وزن بیشتر لپ‌تاپ ها نسبت به گوشی یا تبلت، کاربرد آن ها را کاملا متمایز می‌کند.

نکته دیگر اینکه معمولا لپ‌تاپ لمسی (به غیر از انواع بسیار گران قیمت) از نوعی فناوری قدیمی برای حساسیت به لمس استفاده می‌کنند که زمان پاسخگویی کمتری دارد و همچنین با ایجاد یک لایه اضافی به روی نمایشگر، کمی از کیفیت نهایی تصویر می‌کاهد.

این را هم در نظر داشته باشید که بیشتر نرم افزارهای تحت سیستم عامل ویندوز برای کار با قلم یا انگشت طراحی نشده‌اند.

البته مدل‌هایی مانند سری Surface از تولیدات Microsoft می‌توانند تجربه بهتری از کار با قلم و انگشتان را به ارمغان آورده‌اند.

چند نکته دیگر:

1-نمایشگرهای لمسی معمولا قیمت بیشتری نسبت انواع عادی دارند. قیمتی که شاید قابل توجیه نباشد.

2- لپ‌تاپ‌هایی با نمایشگر لمسی، دارای مصرف انژری بیشتر و بالطبع زمان کارکرد کمتر باتری هستند.

3- بیشتر نمایشگرهای لمسی از پوشش براق استفاده می‌کنند که استفاده از آن‌ها را در محیط‌های روشن سخت می‌کند.

HDR

HDR مخفف High Dynamic Range است که می‌توان به فارسی آن را چنین عنوان کرد: محدوده دینامیکی بالا.

وجود قابلیت HDR در مانیتور یا هر نمایشگری به معنی نمایش تصاویری با کنتراست بیشتر نسبت به تصاویر عادی است.

قابلیت HDR کاملا وابسته به نوع محتوا است. به ترتیب که برای استفاده از این قابلیت و دیدن تفاوت در کنتراست و کیفیت تصویر، باید محتوای نمایش داده شده هم با فناوری HDR ساخته شده باشد.

در حال حاظر در نمایش تمام بخش‌های سیستم‌عامل ویندوز و رابط کاربری آن، استفاده از HDR هیچ تفاوتی را ایجاد نمی‌کند. این فانوری بیشتر برای بازی‌ها، عکس و پخش ویدیو به کار برده می‌شود؛ آن هم برای آن‌هایی که دارای این فناوری هستند.

در حال حاظر محتوای ویدیویی HDR بسیار کم است. به ندرت فیلمی با فناوری HDR می‌توان پیدا کرد.

لپ‌تاپ‌های HDR هم بخش کوچه از بازار را تشکیل می‌دهند. برای مثال می‌توان از نسل سومLenovo ThinkPad X1 Yoga نام برد.

مشکل درز بین پیکسل‌ها

تصاویر روی نمایشگرها به وسیله چندین میلیون پیکسلی ایجاد می‌شود که در کنار هم قرار گرفته‌اند.

معمولا این پیکسل‌ها کاملا به چسبیده نشده‌اند و بین آن‌ها فضایی خالی وجود دارد. این مشکل به screen door effect معروف است.

هرچه اندازه پیکسل‌ها برزگتر و طبیعتا فاصله آن‌ها از همدیگر کمتر باشد، کمتر می‌توان فاصله پیکسل را با چشم از هم تفکیک کرد؛ این به معنی تصویر بهتر و شفاف‌تری است. مشاهده فاصله بین پیکسل‌ها رابطه زیادی با فاصله چشم از نمایشگر دارد.

این مشکل در تلویزیون و مانیتورهای رومیزی زیاد دیده نمی‌شود؛ چرا که فاصله کاربر تا آن‌ها بیشتر از 50 سانیتمتر است و چشم انسان قادر به تفکیک زیاد پیکسل‌ها نیست.

Screen Door Effect در گوشی و هدست‌های VR مسئله مهمی است؛ چراکه این دستگاه‌ها در فاصله بسیار کمتری با چشم قرار دارند.

آیا باید این عامل را مهم بدانم؟

اولا اینکه در مشخصات فنی لپ‌تاپ‌ها فاصله بین پیکسل‌ها معمولا اعلام نمی‌شود. دوما اینکه این عامل خود تا حدی وابسته به سایز و وضوح تصویر است. اگر لپ‌تاپی با سایز بزرگ می‌خرید، بهتر است وضوح آن بیشتر هم باشد. مثلا برای لپ‌تاپ‌های 15.6 اینچ، وضوح 1366×768 مناسب نیست و از فاصله کم می‌توان درز پیکسل‌ها از هم تشخیص داد.

سوما اینکه فاصله کاربر تا لپ تاپ معمولا بیشتر از گوشی و تبلت است و این مشکل زیاد مهم نیست.